Week tegen eenzaamheid

Week tegen eenzaamheid

Deze week staan we stil bij eenzaamheid. We denken dan vaak aan ouderen, maar er zijn ook veel kinderen die zich eenzaam voelen.

In onze praktijk zien wij regelmatig dat kinderen die zich eenzaam voelen. Vaak zijn deze kinderen onzeker over zichzelf of over hun sociale vaardigheden. Gepest worden of weinig aansluiting hebben in de klas is vaak een van de belangrijke oorzaak.

Als ouder kan het erg lastig zijn om de eenzaamheid van je kind te zien. De meeste kinderen vertellen thuis niks. Er zijn wel kleine signalen die je kunnen opvallen. Kinderen die zich eenzaam voelen, vinden het vaak lastig om contact te maken, contact te onderhouden en initiatief te nemen.

Aan de andere kant kunnen kinderen ook heel erg extravert overkomen, doordat zij meegaan in stoer gedrag van de groep. De drang om mee te gaan met de groep (dit is een oer overlevingsinstinct) is in de puberteit vaak groter dan het vormen van een eigen identiteit (dit is in ontwikkeling). Hierdoor kan zelfs bij een kind dat zich uiterlijk goed in de groep beweegt een gevoel van eenzaamheid ontstaan. Het is een gevoel dat niet prettig is en kinderen zullen dit gevoel proberen te verdringen door sterke prikkels te zoeken die in ieder geval tijdelijk een prettig gevoel geven. Denk aan snoep, alcohol, drugs, gamen of shoppen etc.

Het is niet eenvoudig om eenzaamheid te herkennen. Alleen willen zijn is niet het symptoom van eenzaamheid. Alleen kunnen zijn en daar voor kiezen is nog altijd sterker dan de eenzaamheid ontkennen, verbergen of overstemmen.